Ποτέ δεν κατάλαβα τη λογική πάνω στην οποία βασίζονται ορισμένες, κατά τα άλλα, συμπαθέστατες κυρίες, οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια -που δεν είναι και λίγα- όσα δηλαδή είμαι κάτοικος συγκεκριμένης γειτονιάς, έχουν υιοθετήσει το ρόλο της «φιλόζωης», στις «πλάτες» των άλλων.
Δεν είναι μία ή δύο, είναι πολλές αυτές που πέρασαν κατά διαστήματα και αντικαταστάθηκαν «επάξια» από άλλες, για να μετατρέψουν, όλες μαζί, ένα κεντρικό, σχεδόν, σημείο της πόλης σε χώρο προσέλκυσης αδέσποτων.
Αν και αγαπάω όλα τα πλάσματα του Θεού, κυρίως, τα τετράποδα, που είναι και τα πιο ευάλωτα στους κινδύνους του έξω κόσμου, δεν μπορώ να δικαιολογήσω την εσωτερική ανάγκη που σπρώχνει ορισμένους συνανθρώπους μας να λειτουργούν με τόσο απερίσκεπτο τρόπο. Ενώ, δηλαδή, αφήνουν, τακτικά, είδη σίτισης σε δημόσια σημεία, τα οποία, σημειωτέον, βρίσκονται μακριά από την οικία τους, προκειμένου να ταϊστούν γατιά και σκυλιά που περιφέρονται άσκοπα μέσα στην πόλη, δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να αντιληφθούν, ότι έτσι, αυτά αποκτούν μόνιμη παρουσία σε συγκεκριμένες γειτονιές και μάλιστα σε αγέλες που φοβίζουν τους μόνιμους κατοίκους.
Σίγουρα, δεν αναφέρομαι σε άτομα περιορισμένης ευθύνης, γιατί υπάρχουν και τέτοια ανάμεσά μας και λόγω ακριβώς αυτής της φυσικής αδυναμίας, ίσως να δικαιολογούνται ως έχοντες το ακαταλόγιστο, αλλά σε εκείνες τις κυρίες της «καλής κοινωνίας» που έχουν «βαφτίσει» τον εαυτό τους «φιλόζωο» και καλά κάνουν, γιατί έχουν το δικαίωμα, που, ωστόσο, παραγνωρίζουν το δικό μου δικαίωμα να ζω σε μια ήσυχη, καθαρή και πάνω απ’ όλα ασφαλή γειτονιά.
Το γνωρίζω καλά ότι δεν απαγορεύεται από κανέναν νόμο του κράτους η σίτιση αδέσποτων ζώων, ωστόσο, θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω πως, σε κάθε περίπτωση, είναι υποχρέωση όλων των πολιτών να τηρούν τους κανόνες για την υγιεινή και την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους.
Σίγουρα, δεν δίνεις το «καλό παράδειγμα» σε κανέναν, ούτε επιτελείς τον ρόλο του «καλού Σαμαρείτη», αφήνοντας, ελαφρά την καρδία, αλουμινένιες κονσέρβες και πλαστικά δοχεία σε πάρκα, πλατείες και γειτονιές, στην προσπάθεια, δηλαδή, να δημιουργήσεις αυτοσχέδιες ταΐστρες και ποτίστρες για τα αδέσποτα.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβαρύνει το περιβάλλον με επιπλέον απορρίμματα, ούτε να συμβάλει -όσο καλές προθέσεις και να έχει- στη δημιουργία ενός υγειονομικού κινδύνου που μπορεί να απειλήσει ακόμα και τη σωματική ακεραιότητα του κοινωνικού συνόλου.
Άλλωστε, η ευθύνη για τα αδέσποτα βαραίνει τους Δήμους και τα αντίστοιχα σωματεία για την προστασία των αδέσποτων ζώων. Είναι δική τους υποχρέωση να δημιουργήσουν συγκεκριμένα σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, ακολουθώντας, πάντοτε, τις συνθήκες υγιεινής που δεν προσβάλλουν τη δημόσια εικόνα της πόλης και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.
Ίσως γι’ αυτό θα έπρεπε να παλέψουν όλοι αυτοί που «κόπτονται» για τα αδέσποτα, αντί να περιφέρονται στις ξένες γειτονιές, ψάχνοντας, μανιωδώς, για αδέσποτα που «πεινάνε».
Το ξέρω, βέβαια, ότι κάποιοι, απλά, ψάχνουν για νέους κοινωνικούς ρόλους, όπως αυτός του φιλόζωου που είναι και της μόδας τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να γεμίσουν τη ζωή σας με καινούργια ενδιαφέροντα. Κάποιοι προσπαθούν να καλύψουν τον ελεύθερο χρόνο τους και τα όποια «κενά» βαραίνουν τη ζωή τους, ξεχνώντας, επιλεκτικά, ότι με τις ενέργειές τους κάνουν τη ζωή άλλων συνανθρώπων τους πιο δύσκολη.
Οπωσδήποτε, είναι και αυτοί που αγαπάνε, πραγματικά, τα αδέσποτα, με έναν δικό τους -ιδιαίτερο- θα έλεγα τρόπο, ειδικά οι ηλικιωμένες που, κατά διαστήματα, μαγειρεύουν φαγητά και τα φέρνουν μέσα σε καροτσάκια παζαριού κάτω από το σπίτι μου, αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει και ένα όριο…
Με αυτή τη συμπεριφορά δημιουργούν μια μόνιμη κατάσταση σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης και συνθήκες που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα των κατοίκων. Πολλές φορές, δεν τολμάς ακόμα και να βγεις έξω για να πετάξεις τα σκουπίδια, λόγω του φόβου για τα αδέσποτα που «φυλάνε» τον κάδο απορριμμάτων, κοντά στο σημείο που ταΐζονται, τακτικά, από κάποιους «φιλόζωους» συνδημότες μας.
Και μη νομίζετε ούτε για μια στιγμή πως δεν αγαπάω τα αδέσποτα, απλά δεν τα θέλω κάτω από το σπίτι μου για πολλούς και ευνόητους λόγους που δεν θα μπω στον πειρασμό να αναλύσω, γιατί θα γίνω γραφική.
Αν και δεν μπορώ να καταλάβω, συνεχίζω να σέβομαι τις καλές προθέσεις που έχουν όλοι οι φιλόζωοι της πόλης μας. Απλά ο τρόπος τους, πολλές φορές, είναι, αν μη τι άλλο, απαράδεκτος. Και αν τους κάνεις παρατήρηση ή τους ζητήσεις ευγενικά να μην ταΐζουν τα αδέσποτα μπροστά από την πόρτα του σπιτιού σου, παίρνουν το πιο αγριεμένο ύφος που δεν διαφέρει σε τίποτα από το ύφος ενός επιθετικού αδέσποτου σε κρίση…
Fonitisxanthis.gr
